Molestowanie seksualne – Równość w Biznesie

Na molestowanie seksualne składać się mogą zachowania:

fizyczne (np. przytulanie, poklepywanie, obejmowanie, podszczypywanie);
werbalne (np. uwagi i żarty o podtekście seksualnym, insynuacje o erotycznym zabarwieniu, komentowanie wyglądu czy ubioru, używanie zwrotów czy określeń wskazujących na bliską zażyłość);
pozawerbalne (np. nieprzyzwoite gesty, skanowanie wzrokiem, umieszczanie we wspólnej przestrzeni zdjęć przedstawiających akty kobiece lub męskie).

Agencja Praw Podstawowych, prowadząc w 2014 r. badanie "Przemoc wobec kobiet na poziomie Unii Europejskiej", zdefiniowała zachowania uznane za molestowanie seksualne. Są to:

niestosowne zaproszenia na randki
niechciane zaczepki na portalach społecznościowych, takich jak Facebook, lub na czacie internetowym, które Panią obraziły
nietaktowne pytania o Pani życie prywatne, które Panią obraziły
nietaktowne uwagi na temat Pani wyglądu, które Panią obraziły
niestosowne wpatrywanie się lub pożądliwe spojrzenia, które Panią przestraszyły
ktoś wysłał lub pokazał Pani obrazy, zdjęcia lub prezenty o jednoznacznie seksualnym charakterze, które Panią obraziły*
ktoś się przed Panią obnażył*
ktoś zmusił Panią do oglądania pornografii wbrew Pani woli*
niechciane e-maile lub wiadomości tekstowe o jednoznacznie seksualnym charakterze, które Panią obraziły*
niechciane dotykanie, przytulanie lub całowanie*
uwagi lub żarty o charakterze seksualnym, które Panią obraziły*

(*6 ostatnich uznano za najpoważniejsze)

Według powyższego badania Agencji Praw Podstawowych, w skali europejskiej (średnia w skali UE):

55% kobiet doświadczyło którejś z form molestowania seksualnego. W przypadku 32% wszystkich ofiar molestowania sprawcą był przełożony, kolega lub klient;
75 % kobiet zajmujących najwyższe stanowiska w kadrze menadżerskiej będąc w pracy doświadczyło zachowań stanowiących molestowanie seksualne - Z molestowaniem seksualnym częściej spotykają się kobiety z wyższym wykształceniem i na najwyższych stanowiskach zawodowych;
Spośród kobiet, które doświadczyły molestowania seksualnego przynajmniej raz po ukończeniu 15. roku życia, 32% wskazywało jako sprawcę osobę z miejsca zatrudnienia – kolegę, szefa lub klienta;
Szacunkowo 24–39 mln kobiet (13–21%) w UE-28 doświadczyło molestowania seksualnego tylko w okresie 12 miesięcy poprzedzających wywiad;

Spośród wszystkich kobiet, które opisały najpoważniejszy przypadek molestowania seksualnego w swoim życiu, 35% zachowało zdarzenie w tajemnicy i nie powiedziało o nim nikomu, 28% rozmawiało z przyjaciółką lub przyjacielem, 24% rozmawiało z kimś z rodziny lub z krewnym, a 14% poinformowało swojego partnera. Tylko 4% zgłosiło zdarzenie na policji, 4% rozmawiało z pracodawcą lub przełożonym w miejscu pracy, a mniej niż 1% skonsultowało się z prawnikiem, organizacją wspierającą ofiary przestępstw lub przedstawicielem związków zawodowych.

WAŻNE!

Pomimo, że wyniki dla Polski w ramach tego badania pokazują stosunkowo niski wskaźnik:

» 11% stanowią przypadki molestowania seksualnego w okresie ostatnich 12 miesięcy, biorąc pod uwagę wszystkie możliwe przypadki uznane za molestowania

» 7% stanowią przypadki molestowania seksualnego w okresie ostatnich 12 miesięcy, biorąc pod uwagę 6 najpoważniejszych form molestowania seksualnego.

Jednakże te dane dotyczą przypadków zgłaszanych (według badania jest to 4% w skali UE), co bardziej świadczy o nieufności w stosunku do wymiaru sprawiedliwości, czy też braku wiary, że można w jakikolwiek sposób rozwiązać ten problem. Przykładowo Dania znajduje się na samym szczycie tej skali (37% stanowią przypadki molestowania seksualnego w okresie ostatnich 12 miesięcy, biorąc pod uwagę wszystkie możliwe przypadki uznane za molestowania; 26% stanowią przypadki molestowania seksualnego w okresie ostatnich 12 miesięcy, biorąc pod uwagę 6 najpoważniejszych form molestowania seksualnego), ale nie oznacza to, że występuje tam więcej przypadków molestowania seksualnego, tylko to, że interesy osób pokrzywdzonych są lepiej zabezpieczone i jest większe społeczne przyzwolenie na zgłaszanie takich przypadków. Bardzo istotny jest tu też kontekst kulturowy.
Wg danych Ministerstwa Sprawiedliwości w Polsce średnio w sądzie jest ok. 20 takich spraw (17 w 2014 r.; 19 w 2015 r.; 20 w 2016 r.).

Na pytanie dlaczego nie zgłoszono przypadku molestowania odpowiedzi były następujące (można było wybrać więcej niż jedną odpowiedź):

67,0% poradziłam sobie sama
66,0% uznałam wydarzenie za zbyt błahe, by zgłaszać je policji
53,3% nie sądziłam, aby policja cokolwiek w tej sprawie zrobiła
33,8% czułam wstyd/ zażenowanie
10,0% myślałam, że to moja wina
9,5% nie chciałam, aby ten mężczyzna został aresztowany lub miał kłopoty z policją
14,5% bałam się sprawcy
11,9% bałam się konsekwencji ze strony sprawcy (w pracy, w szkole, na uczelni).
16,9% nikt by mi nie uwierzył